Vliegen is zalig! was al vergeten hoe fijn het was. Straks ga ik nog eens.

Voor de rest valt er hier in Pokhara niet veel te beleven. Leer wel wat mensen kennen hier. Vooral toeristen, maar ook wel Nepali's. Met interessante en soms ook triestige verhalen...
Leerde een gids kennen die vertelde over de repressie van de koning hier, nog niet zo lang geleden. Hij is zelf opgepakt geweest, zonder reden want hij was nergens bij betrokken. In een militaire gevangenis gestoken, waar ze van mensenrechten nog nooit gehoord hadden. Ze waren dagen of weken geboeid met een blinddoek aan. Hij heeft er geen idee van hoe lang het was. Ze moesten ergens naar toilet gaan waar ze elektrische schokken van kregen, op een elektrisch geladen plaat of zoiets. En er was psychologische marteling. Heb niet te veel doorgevraagd, het leek me niet gepast. Hij vertelde me ook hoe hij stond tegenover de maoisten. Hij is altijd blij wanneer hij maoisten tegenkomt op zijn routes. Hij voelt zich veilig dan, hoewel hij zelf geen maoist is. Hij hoopt dat ze nu niet toegeven tijdens de onderhandelingen om de koning aan te houden als ceremoniele koning. Hij zegt dat 70% van de Nepalezen achter de maoisten staan, maar dat veel het niet hardop zullen zeggen, uit schrik dat het politieke klimaat terug veranderd en dat ze dan opgepakt en gemarteld zullen worden. Ben benieuwd naar de verkiezingen in maart.
En de meeste Nepalezen bij wie ik informeer naar het kastesysteem, zijn er tegen. Ik denk dat die verandering al een tijdje aan de gang is. Bikram, mijn 16jarig leraar nepalees hier in Pokhara, zegt dat sommige ouderen zich nog zo gedragen (andere kaste niet aanraken,...), maar dat de jongeren gewoon met elkaar omgaan. De hogere kaste heeft wel meer bagage mee, zowel educatief als financieel. Maar dat is bij ons ook nog steeds zo...